ICSI 1: de punctie

Vanmorgen heeft de punctie plaatsgevonden. Ik had zowel gisteravond als vanmorgen niet de Lorazepam ingenomen (leek me enorm onzin, waarom zou je suf willen zijn?), maar achteraf toch wel wat onrustig geslapen. Maar eenmaal in het ziekenhuis viel alles echt enorm mee. We waren best een leuk koppel zo met zijn vieren: vl en ik, de fertiliteitsarts en de verpleegkundige. Het ging gemoedelijk en gezellig en ik was lekker ontspannen. Vooral omdat dus bleek dat het helemaal niet zo pijnlijk was al ik me had voorgesteld. Een gaatje boren bij de tandarts is vervelender zeg maar. De punctie verliep soepel, al zat er nog een klein trosje in een hoekje verstopt dicht bij een bloedvat. De arts heeft ervoor gekozen die exemplaren maar te laten zitten, want er waren verder eitjes genoeg.

Vervolgens het lab-deel en na een uurtje wachten konden we het resultaat navragen. Helemaal prima. Er zijn 10 eitjes waarvan 8 van goede kwaliteit. 2 waren niet helemaal rijp. De zaadjes waren ook ruim voldoende voor ICSI: 1,4 miljoen. Dus beter dan met de IUI's tot nu toe. Maar goed, de hoeveelheid zaadjes zijn met ICSI gelukkig wat minder relevant dan bij IUI.

Al met al dus prima gevoel, beetje euforisch zelfs wel over hoe soepel het allemaal is gegaan.
Donderdagochtend krijgen we telefoon of er ook goede embryo's zijn ontstaan en dan donderdagmiddag de terugplaatsing.

Moet zeggen dat het nu pas ech spannend begint te worden. Het voelt toch alsof iedere volgende stap weer net wat minder garantie geeft op succes. Gelukkig zijn we goed op weg en is alles tot nu toe hoopgevend.